एउटी युवती
-मिथिलेश आदित्य
एउटी युवती
घरमा
अभिनेत्री ऐश्वर्याको फोटो सजाएर
उभिएकी हुन्छिन्
सँघारमा युवती
आशाको पोको बोकेर
सप्तरंगी सपना सजाएर
कुनै शाहरुख जस्तो
जीवनसाथीको पर्खाइमा
सुनौलो भविष्यको कल्पना सँगै ।

तर आज
गर्नु पर्नेछ
बाबु आमालाई
दुल्हाको बजेट पास
किनकि अब यहाँ
भावना, नाता—सम्बन्ध
सपना खरीद बिक्री हुँदैछन्
लिलाम हुँदैछन् ।
०००

ईश्वरको पाठशालामा
-मिथिलेश आदित्य
ईश्वरको पाठशालामा—
कालो पाटी  छ आकाशको
जहाँ युगौंदेखि—
लेखिएको छ मान्छेको इतिहास
किन—
यति दुःख कष्ट सहेर धर्ती
आफ्नो छातीमा
उभ्याउन चाहन्छ मान्छेलाई
तर,
स्वार्थको चक्रब्यूहमा जुन मान्छे
विर्सन्छ
धर्तीको उद्देश्य,
मर्यादा र पीड़ा
जसको परिणाम
भोगिरहे छ मान्छे
र झर्देछ
नैतिकताको धरातलबाट
तल—
धेरैतल
ईश्वरको पाठशालामा ।
०००

स्नेह स्पर्शमा
-मिथिलेश आदित्य
भोकै पेट
रहन्छु म स्फूर्त
अनन्य शक्ति छ
तिम्रो स्नेह स्पर्शमा
जो पाएर हुन्छु म
साहसी र धैर्यवान
जसको शक्तिले
लड्न थाल्दछु दुनियाँसँग
जञ्जालहरुलाई
गर्न थाल्दछु नास
अनि—
कस्न थाल्दछु दुनियाँलाई मुट्ठीमा
माटोको लागि
तिम्रो निम्ति
पाएर तिम्रो स्नेह स्पर्शमा ।
०००

सूचना दिनेलाई सूचना
-मिथिलेश आदित्य
सूचना दिनेलाई सूचना
मेरो तर्फबाट—
तपाई दिनुहुन्र्छ  सूचना
कहिले केटा हराएको
कहिले केटी हराएको
कहिले कुनै सामान हराएको
यस्तै धैरे खालका सूचना
साथै इनाम पनि राख्नु हुन्छ
चना—गुँड़ चिउरा
अरु जगद रुपैयाँ ।

म सूचना सुनेर
इनाम प्राप्तिका लागि
हराएको बारे
सोध खोज गर्छु गाउँ—सहर
तर तपाई
यो सूचना दिनु हुन्न
अब सफल हुन्छ
कसैबाट तपाईको सूचना
यता म
सूचनाको बारेमा
वियोगमा हुन्छु
हराएको पत्ता नलागेमा
आशंकित हुन्छु
असफलताको अँध्यारामा
तपाई संग निवेदन छ
सूचनाको सफलताको पनि दिनुस सूचना
किनकि
म जस्ता यहाँ धेरै होलान्
हराएको बारे
सूचनाको पछाडि़ लाग्ने
भोको पेट
आफ्नो परिवारलाई
भरोसाको बन्धनमा बाँधेर
इनाम प्राप्तिका लागि ।
०००

भावनाको मायामा
-मिथिलेश आदित्य
मैले त
आफ्नै देश जस्तै
अरु देशको माटो
आफ्नो निधारमा लगाएँ ।

एकताको कुरो लिएर
मित्रताको हात जोडेर
हृदयको गाँठों खोलेर
पिरतीको चाहना जस्तै ।

तर यहाँ—
यस्तो मान्छे हेरेर खुशी हुईंदैन !
यस्तो भावनाको कदर हुदैन ! !

त्यसैले अब—
आफ्नो भावनालाई समेटेर
आफ्नौ देश तर्फ लागें
दुःखी मनले भन्दै
हस् त फेरि भेटौंला है—
कुनैदिन
तिम्रो अाँसु बनेर !
आफ्नो अाँसुसंग ! !
एउटा पश्चातापको
नदी बगाउन ।
०००

बिरालो
-मिथिलेश आदित्य
मयाऊँ...मयाऊँ...
गरिरहेको छ बिरालो
कुनै जमानामा—
बाघ थियो ऊ
त्यसबेला ऊभित्र—
एउटा दम्भ थियो बहादुरीको
विश्वास थियो ।

सबैलाई आतंकित पार्दै ऊ
निश्चिन्त राज गरिरहेको थियो जंगलमा
ऊ जंगलमा—
आफनो आधिपत्य जमाउनुको अहम्मा
निर्दोषहरुको शोषण गथ्र्यो
शिकार गथ्र्यो निरीह जन्तुहरुको
खोसेर अरुको भोगाइ र अधिकार
मुस्काउँथ्यो एउटा आल्हादित मुस्कान
तर आज ऊ निर्दोषहरुको अभिशापले
पश्चात्तापको अाँसु बगाइरहेको छ ।


समयले अजङको उसको स्वरुपलाई
फेरि पूर्व प्रारुप
बिरालोमा अनुवाद गरिदिएको छ ।

यदि उसले अझ पनि—
गर्यो भने निर्दोषहरुको शोषण
दियो भने निर्दोषहरुलाई दुःख
निश्चित छ—
बाघबाट बिरालो बनेको ऊ
मुसा हुनेछ
निरीह र शक्तिहीन ।

र आफ्ने छायाँले
लखेटेर खेद््ने छ उसलाई
उसको राज्य
एउटा साँघुरो र अँध्यारो
दुलो हुनेछ ।
०००

म लेख्ने छु कविता
-मिथिलेश आदित्य
म लेख्ने छु कविता
म त्यस बेला कविता लेख्ने छु
जब साउनको बर्सात् हुने छ
जसले दिन्छ
मेरी प्रियसी आउनुको संञ््केत
ऊ मेरो स्नेही आलिङ्गनमा हुनेछे
र त्यहाँ हुनेछन, प्रेमिल कुराहरु
यसै विच विर्सिएका कुराहरु सम्झदै ।

म लेख्ने छु कविता ।

मलाई विश्वास छ
मेरो कवितामा जन्मिन्छ समुन्द्र
जन्मिन्छ तुफान
जन्मिन्छ पहाड़
जन्मिन्छ संघर्ष
र जन्मिन्छन, अरु धेरै कुरा
जसबाट सिक्ने छन् मान्छेले
मान्छे हुनुको अर्थ—
एउटा सुन्दर जीवन बाँच्नका लागि
आफ्नो जीवन, अरुको जीवन सम्हाल्दै
एक अर्कासंग स्नेह बांड्दै ।

यसरी नै म लेख्ने छु कविता
निरन्तर लेखिरहने छु ।
०००